t: kimsesi olmayan meftaların defnedildiği mezarlık.
kendimi ait hissettiğim birkaç mekandan en sessizi. diğer mezarlıklardan farklıdır. çoğunun adı sanı bulunmaz, başlarında ağlayanı sızlayanı yoktur, dua edenleri hiç yoktur. bu yokluğun bu kadarı bazen bana fazla geliyor.
salt yalnızlık.. kimin kimsen olmamasını geçtim, acı çekecek canın bile olmaz orada yatıyorsan. yine de mezarlıkları seviyor olmam bu dünyayı çekilir kılmıyor.
"kimsesiz kaldım,
yetiş ey kimsesizler kimsesi"
not:
muammer baran hocam, dünya gözüyle sizinle bir sohbet etmek vardı. nasip değilmiş.